Κοινωνικό φετιχ για μεγαλοαστούς ψυχολόγους

Κοινωνικό φετιχ για μεγαλοαστούς ψυχολόγους



έπαθα κατάθλιψη νωρίς
μπορεί να φταίνε οι κοινωνικές τάξεις
και το κράτος που ελέγχουν οι ανώτερες απ' αυτές
μα απ' αυτό το κράτος περιμένω να με μάθει να χειρίζομαι όπλα
και χειροκροτώ τον εξουσιασμό
που ξερνάει ένα πυροβόλο νατοικής κατασκευής.
ίσως να φταίει που η σκοποβολή είναι πιο εύκολη απ' τις μπουνιές
ειδικά όταν δεν έμαθες ποτέ να βαράς
αλλά απ' την άλλη η  λατρεία για τα όπλα
θεωρείται κόμπλεξ μέσα στο επαναστατικό κίνημα.
κουράστηκα όμως ρε σύντροφοι
με τις αφίσες σας δε μπορεί να αυτοκτονίσει κανείς
ούτε φυσικά να σκοτώσει.
-ντεμπόρ και αλκοόλ,
μηδενισμός και φραπές,
αλλιώς ή καναπές ή χαφιές-
Οι άνθρωποι είναι εικόνες
ή στην καλύτερη μηχανές προβολής
εγώ λέω να γίνω αίθουσα συνελεύσεων
και να κάψω όσες περισσότερες προλαβαίνω
όπως καίω τα χαρτιά που μου δώσαν πριν χρόνια
διατηρόντας κάποιες κρυφές ελπίδες
επειδή δε μου είπαν τι παιχνίδι παίζουμε
και λέω πως θα γλυτώσω από σπόντα.
Η ικανότητα της ζωής να μας διαψεύδει
δεν είναι εν τέλει παρά η ανικανότητα της να  λέει ψέμματα.
κανείς δεν αυτοκτόνισε χωρίς να το μετανιώσει
τα τελευταία κλάσματα του δευτερολέπτου
αν θες λοιπόν η τελευταία πράξη του συνειδητού μας
να ναι μια πράξη αξιοπρεπής,
να μου φυτέψεις μια σφαίρα στο κεφάλι μ'αυτό το γαμημένο πυροβόλο
αλλιώς να περιμένεις να στη σφυρίξω εγώ.
Ε!
Εμάς εδώ τουλάχιστον δε θα μας ψήσουν σε κάρβουνα λοζαρεπάμης.
Αντίο.