Πρωτοχρονιά ενός σπιντάκια

ΔΙΗΓΗΜΑ ΣΤΟ ΜΠΟΛ ΦΥΣΤΙΚΙΑ
ΔΙΚΟ ΜΟΥ

ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΕΔΏ = >

 https://peanutsbowl.com/2018/04/04/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%86/


LIKE, SHARE ΕΔΩ = > 

https://www.facebook.com/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB-%CE%A6%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%B1-281829992338026/

KALH XRONIA!!!!!!!!

Παρακαλώ αφήστε τη γάτα κάτω

τίποτα δε σας φταίει το μελάνι που κατοικεί σε 7+1 μαύρα, θανάσιμα διαστήματα
Μικρές βιταμίνες συνωμοτούν για τη σωτηρία της μνήμης. ΧΑ!
Είναι μάλλον της μοίρας μας να πνιγόμαστε σε μια γουλιά κουταλάκια.
Πείτε στα όργανα της τάξης πως το μόνο που μπορούν να επιβάλλουν είναι τη γενική αταξία
αλλά και: μπατονέτες, ιστορικούς, ρακούν, καπνίστριες και ριζογκοφρέτες!

Παρακαλώ αφήστε τη γάτα κάτω
από το αστρόπλοιο. Φορώντας σμόκιν, χαιρετήστε!
Τόση χημική πρόοδος για να μην μπορούν οι κλόουν να πάρουν τα πόδια τους
ή να ξεφύγουν μεθυσμένοι και γεμάτοι απορίες;
Στο τέλος κερδίζουν όσοι ξεστομίζουν: «Στο τέλος κερδίζουν όσοι ξεστομίζουν».

Αφήστε την λοιπόν!

Σαν οικογένεια

TO DIABAZOYME EDW MENZ MOY:

https://peanutsbowl.com/2018/02/25/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%86/

Φταίνε οι μπάτσοι που νιώθουμε μόνοι μας;

Nαι και επιπλέον,
όλοι οι άνθρωποι που ξέρουν περισσότερα από εμάς για τον κόσμο
(δηλαδή όλοι οι άνθρωποι σκέτο),
οι διάδρομοι που δε χωράνε πάνω από έναν,
το να παίζεις ποδοσφαιράκι με πληκτρολόγιο, η ανακάλυψη της Aμερικής
και το να σε κλείνουν φυλακή
αλλά εσύ να μην αγαπάς κανέναν απ' όσους μείνανε έξω.

Πώς να μη φέρετε την καταστροφή (εκεί που δε χρειάζεται).

Πρώτα απ’ όλα μην ξεκινήσετε με τις καλύτερες προθέσεις. Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να ακούτε φωνές. Κι αν το ποτό στο χέρι σας μιλάει όντως
το πιθανότερο είναι να λέει ψέματα.

Κάθε απόσταση είναι πολύ μεγάλη, πολύ κουραστική. Όχι οι δυνάμεις σας δεν είναι ατελείωτες. Μην εμπιστευτείτε
την υποψία πως εκπροσωπείτε κάτι καινούργιο
που δε σκέφτηκε ποτέ κανένας άλλος.
Αντ’ αυτού σκεφτείτε καλύτερα
πως οι περισσότεροι που είχαν παρόμοιες ιδέες
πήγαν, έκαναν, έγιναν, γύρισαν, Παφ!

Αφιερώστε χρόνο στην πιθανότητα
όλα τα πιόνια της ιστορίας
προτού χαθούν να δούλεψαν ως χαμηλόμισθοι σε εργοστάσια παιχνιδιών.

Δώστε βάση στη μελέτη της κοινής σας μοίρας.

Οι συχνές βόλτες πλάι σε φωσφοριζέ πάπιες πολύ πιθανόν σημαίνουν
πως είστε το καλαμπόκι.
Ένας γάμος δεν θα σας σώσει.
Μία κηδεία ενδεχομένως και να έκανε κάτι, μα αφιερώστε λίγη ώρα να μη ρουφήξετε
τη γραμμή που συνδέει
τον έρωτα
και το θάνατο.

Είναι όλα στο μυαλό σας.

Το αγόρι που αγαπάτε και στέκεται δίπλα σας, πλάι στο πτώμα της λογικής
κατά πάσα πιθανότητα είναι μπάτσος ή
ιδιοκτήτης premium λογαριασμών σε τσοντοσάιτ.

Σκεφτείτε το καλά αν θέλετε αν κάνετε κι άλλες δολοφονίες μαζί του.

Μην τις κάνετε σε πλοία, σε κτελ, σε ποιητικές βραδιές, σε βιβλία αναρχικών, σε τρένα, σε ακατάσχετους μονολόγους, σε βιβλία ναζιστών…

Ή μη τις κάνετε γενικά,
αυτό θα ήταν
η  τέλεια επιλογή.

Η Μακεδονία και ο Βάτραχος

 ΔΙΗΓΗΜΑ. ΔΙΚΟ ΜΟΥ.

ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΕΔΩ: https://peanutsbowl.com/2018/01/28/%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B2%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%86/

KAΝΕΙΣ LIKE/SHARE ΕΔΩ: https://www.facebook.com/Μπολ-Φυστίκια-281829992338026/


Είδες πόσο εύκολο είναι; Απορώ με αυτούς που ανησυχούν ότι θα μας κατακτήσουν οι εξωγήινοι.

Ευχαριστούμε Θεέ για τη σκόνη

Όταν όλα τα αστρόπλοια που πετάνε πάνω απ’ τα κεφάλια μας
ενωθούν σε έναν μικρό κι αδιάφορο ήλιο
για τι πράγμα θα γκρινιάζουμε;

Για τις μύγες που θα ‘χουν μείνει μόνες χωρίς σαρκοβόρα φυτά;
για τα κουτιά με το γάλα, που δε θα μπορούν να κρατήσουν πια μέσα τους
όλα τα σκουπίδια της κοινωνίας;
ή για όλες τις οικογένειες που χεράκι-χεράκι σέρνονται μέσα σε φλεγόμενα κτήρια
και βρίσκουν μοναχά να πουν:
«Εκείνη, η μικρή, η κόρη του τάδε, πώς και δεν σπούδασε;»

Όταν όλες οι υπηρεσίες επικοινωνίας ανάμεσα στους πλανήτες
αποδειχτούν ανίκανες να καλμάρουν το υπαρξιακό άγχος
του υπαρξιακού μας άγχους,
θα κάνουμε ακόμα πρωτότυπες και θαρραλέες δηλώσεις;

Θα λέμε άραγε πως είναι άσχημη ιδέα ο παράδεισος και η κόλαση;
θα ισχυριζόμαστε πώς είναι εφικτό να σκεφτεί κάποιος το «Τίποτα»
σε έναν κόσμο χωρίς άδεια δωμάτια;
θα υπάρχουν ακόμα αυτοί οι απαίσιοι που λένε στους έχοντες κατοικίδια:
«Καλά εδώ πεθαίνουν άνθρωποι κι εσείς ταΐζετε ζώα;»

Κι όταν και τα τελευταία φάρμακα, μέσα στην τελειότητα τους
αποδειχτούν πως δεν μπορούν ή δε θέλουν
να κάνουν τίποτα για τον ουρανό που συνθλίβεται
ανάμεσα στο χώρο και στο χρόνο,
όλοι οι σοβαροί άνθρωποι θα είμαστε
με το γνωστό σφίξιμο στο στομάχι, τις γνωστές ταχυπαλμίες στην καρδιά
τα αιώνια ερωτηματικά πάνω απ’ το κεφάλι, την απελπισία
να βρούμε ένα μπουκάλι τζιν (ή ουίσκι) μέσα σε ήδη λεηλατημένα μαγαζιά.
-και τα γνωστά αποτελέσματα-

Κι οι πραγματικά σοβαροί άνθρωποι
θα παίζουν ψύχραιμα με τα χώματα μέχρι το τέλος, μονολογώντας:
«Ευχαριστούμε Θεέ για τη σκόνη»