Το κρυστάλλινο βουνό

https://peanutsbowl.com/2020/06/11/%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%81%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b9%ce%bd%ce%bf-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd%cf%8c-%cf%86%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%86/

Το Νέο Καθεστώς

https://peanutsbowl.com/2020/05/21/το-νέο-καθεστώς-δελτίο-τύπου/

Φριχτή αποστολή.

https://peanutsbowl.com/2020/03/05/%cf%86%cf%81%ce%b9%cf%87%cf%84%ce%ae-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%86%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%86/

Οι μάγισσες

https://peanutsbowl.com/2020/01/09/%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%ac%ce%b3%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b5%cf%82-%cf%86%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%86/

Αφέλειες.

Μεθυσμένοι χάνουν τα γυαλιά τους στο μετρό.

Ερωτευμένοι αναρχοκαπιταλιστές
κερνάνε βότκα κι ουίσκι.

45χρονοι φροντίζουν στοργικά
τα αγοράκια
να μην ξεμείνουν από σταφ

κι οι φίλες για το μεροκάματο κάνουν
μασάζ σε ένα νάνο
που πληρώνει καλά.

μα
ευτυχώς
την έβδομη μέρα o θεός ξεκουράστηκε

κι εσύ έκοψες τα μαλλιά σου αφέλειες.

Λιμουζίνα.

Μετά από έναν καλό αγώνα,
αντί να εισπράξω τα κέρδη
καταλήγω κλειδωμένος
στο αμάξι κάποιων τοπικών θλιβερών
μαφιόζων-πιο δυνατών από εμένα.

Ψελίζω, Πατέρα σώσε με
κι ο μαφιόζος με χτυπάει στο κεφάλι με ένα γκλομπ
και λέει
«Σκάσε ρε βλάκα, σκέψου τα παιδιά σου»

σκέφτομαι τα παιδιά μου
σκέφτομαι την αγάπη
σκέφτομαι την αλμύρα της θάλασσας
σκέφτομαι βιβλία που ανοίγουν κάτω από ροζ κουβέρτες
σκέφτομαι  όλους τους χρυσούς θεούς
που θα ήταν καλύτερα να αποσυρθούν τώρα
πριν οδηγηθούν στο λάκκο τους με το ζόρι.

Τους λέω ό,τι θέλουν να ακούσουν
και μ’ αφήνουν ήσυχο.

Και αμέσως παραγγέλνω λιμουζίνα
για να με πάει στο κοντινότερο μπαρ της Καλλιθέας
εκεί που υπάρχουν γάτες, φέρρετ
και καθρέφτες που τους αγαπήσαμε γι’ αυτό που είναι
και τίποτα παραπάνω.

Η λιμουζίνα έρχεται
αλλά δεν έχω να την πληρώσω.

Μωάμεθ

https://peanutsbowl.com/2019/10/31/%ce%bc%cf%89%ce%ac%ce%bc%ce%b5%ce%b8-%cf%86%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%86/


μέσα
σε αγριόχορτα
πέτρες
και χώματα
χωμένοι
καταδικασμένοι
να διασχίζουμε
το αιώνιο φαρμακείο
της νύχτας
και να ανακαλύπτουμε
κάθε φορά
πως τα μαγικά τετράδια
που μας υποσχέθηκαν
είναι μια απάτη
καλοστημένη
για να μας κάνει να κουβαλάμε
ξανά και ξανά
καμένα δάχτυλα
και μαύρα χέρια
και μαύρους λαιμούς
και μαύρα όπλα.

Μόνη ελπίδα διαφυγής: Να σε ξαναδώ
προτού οι γλάροι κράξουν τρεις φορές στα γερμανέζικα
προτού τα αεροπλάνα του εχθρού φτιάξουν φωλιές
πάνω από τα κρεβάτια των πιο ηλίθιων απ’ τους αδερφούς μου.

μέσα σε αγριόχορτα
και πέτρες και χώματα
χωμένοι
καταδικασμένοι
πρώτα να χωριστούμε και έπειτα
να γνωριστούμε απ’ την αρχή.
δύο χιλιάδες ώρες
νύχτα και διπλά ουίσκι
στην υγειά του Στάλιν και του Μωάμεθ.

Το φως απ’ τις λάμπες
αρκετά λιγοστό
για να θυμίζει
πως δεν ξέρω τι κάνω εδώ
και πως μου λείπεις.